വർത്തമാനകാല പരിപ്രേക്ഷ്യം
ഉപഭോഗ സംസ്കാര തൃഷ്ണയിൽ
കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾ
തൻപോരിമയിലും
തൻകാര്യത്തിലും
സ്നേഹശൂന്യമാം കപടനാട്യത്തിലും
ജാതി-മത ചിന്തകൾ സമൃദ്ധം
വർഗീയ തിമിരം
കാഴ്ച്ചയിൽ
കേൾവിയിൽ
ചിന്തയിൽ
വിഷം നിറക്കുന്നു…
ചേർത്ത് വെക്കപ്പെടുന്ന
മുഖങ്ങളിൽ
സംശയത്തിൻ മുനകൂർത്ത അസ്ത്രങ്ങൾ
ഇവിടെ,
അശ്ലീലതയും
അധാർമികതയും
കൊലവെറികളും
ഗ്ലോബലൈസ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു
അങ്ങനെ,
അടുക്കളയും
അഥിതി മുറിയും
നടുറോഡും
അന്ധകാര സമ്പുഷ്ട്ടമായി കൊഴുക്കുന്നു
ഞാൻ എവിടെയാണ്
കൂരിരുട്ടിൽ കാഴ്ച്ചകൾ
മങ്ങുന്നു
ഒരു സൂചി പഴുതിൽ കൂടി
ദാ... പിന്നെയും ഒരു കവിത(പോലെത്തെ) സാധനം(സൃഷ്ട്ടി).സമയമുള്ളപ്പോൾ വായിക്കുക. ഒക്കുമെങ്കിൽ രണ്ട് വരി എഴുതുക.
ReplyDeleteപലതവണ പലരും പറഞ്ഞ ആശയമെങ്കിലും താങ്കള് പറഞ്ഞപ്പോള് അതിനു ഒരു വെത്യസ്ഥത .
ReplyDeleteഇനിയും എഴുത്ത് സമുഖ തിന്മകള് ഏറിയ വേളയില്
ചെറുതെങ്കിലും സാമൂഹികം
ReplyDeleteകാഴ്ചകള് ഒരിക്കലും മങ്ങാതിരിക്കട്ടെ....
ReplyDeleteമങ്ങിയ കാഴ്ചയുള്ളവരുടെ കാഴ്ച ഒരു നാള് തെളിയും എന്ന ശുഭ പ്രതീക്ഷയോടെ....
ഒരു തിമിരവും കൂടി ഉണ്ടല്ലോ സാദിക്ക് - രാഷ്ട്രീയതിമിരം.
ReplyDeleteഈ നാട് നന്നാവുന്ന ഒരു ലക്ഷണവും കാണുന്നില്ല.
പുതിയ പുതിയ പഴുതുകള്
ReplyDeleteഅന്ധകാര സമ്പുഷ്ട്ടമായി കൊഴുക്കുന്നത് നമ്മുടെയൊക്കെ മനസുകള് തന്നെയല്ലേ...
ReplyDeleteകവിത അസ്സലായി...
മനസ്സിൽ നിന്നും ഇത്തരം കൊഴുപ്പുകൾ നീക്കം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കാം.അത്തരം ആഗ്രഹത്തിന്റെ ആവശ്യപ്പെടലുകളാണ് ഇത്തരം കവിത(പോലത്തെ)കവിത. ഫെമിനാ.
ReplyDeleteവായിക്കാന് രസമുണ്ട്.
ReplyDeleteഒരൊഴുക്കില് അങ്ങനെ വായിച്ചു തീര്ത്തു.
നന്നായിട്ടുണ്ട്.
കലക്കി...എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു ട്ടൊ...
ReplyDeleteഎന്റെ ബ്ലോഗ് ഒന്നു നോക്കിയാട്ടെ
വേറിട്ട് പറയാനായി !
ReplyDeleteഭാവുകങ്ങള്
ഞാന് എവിടെയാണ്?
ReplyDeleteഓരോരുത്തരും സ്വയം ശക്തമായി ചിന്തിക്കേണ്ടത്....
നന്നായിരിക്കുന്നു.
എല്ലാം ഗ്ലോബലൈസേഷൻ ചെയ്യുകയാണല്ലോ
ReplyDeleteഈ കാലത്തെ മാനവ ധർമ്മം..അല്ലേ ഭായ്
വരണ്ട കാഴ്ചകള് കണ്ടുമടുത്തൂ കണ്ണടകള് വേണം
ReplyDeleteഅവനവന്ന് സ്വയം വിലയിരുത്താം , ഞാന് എവിടെയാണെന്ന്.
ReplyDeleteആശംസകള്
ഹ..
ReplyDeleteജീവനുള്ള അക്ഷരങ്ങള്, സ്വയം സംസാരിക്കുന്ന കവിത.
ഒരു കവിത വായനക്കാരോട് സ്വയം സംസാരിക്കുമ്പോള് അതൊരു നല്ല കവിത ആകുന്നു
ആശംസകള്
സമകാലികം: നന്നായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteഇക്കാലത്തിന്റെ വരികള്
ReplyDelete